Συνταγή της ημέρας μελομακάρονα!

<span class="fullpost">

υλικά:

• 2 κούπες ελαιόλαδο
• 3/4 της κούπας χυμό πορτοκάλιου
• 1/4 της κούπας μπράντυ
• 1 κούπα ζάχαρη
• ξύσμα από 3 πορτοκάλια
• 2 κουταλάκια μπαίηκιν πάουντερ
• 1 κουταλάκι σόδα
• 1 ξύλο κανέλας
• 10 γαρύφαλα
• 8 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις

Για το σιρόπι:

• 2 κούπες μέλι
• 1 κούπα ζάχαρη
• 1 κούπα νερό
• 1/2 λεμόνι, τον χυμό

Για το πασπάλισμα:

• καρυδόψιχα

</span>

Πως το κάνουμε:

1. Βράζουμε την κανέλα και τα γαρύφαλλα σε μισή κούπα νερό, επί 5 λεπτά. Το αφήνουμε να κρυώσει, το σουρώνουμε και κρατάμε το 1/4 της κούπας.
2. Ανακατεύουμε το αλεύρι με την σόδα και την μπέικιν πάουντερ.
3. Χτυπάμε αρκετή ώρα στο μπλέντερ το λάδι με την ζάχαρη, το χυμό πορτοκαλιού το μπράντυ, το αρωματισμένο με τα κανελλογαρύφαλα νερό και το ξύσμα πορτοκαλίου.
4. Μεταφέρουμε το μίγμα σε λεκάνη και ρίχνουμε λίγο λίγο το αλεύρι, ζυμώνοντας με τα χέρια. Όταν ενωθούν καλά τα υλικά μας ( δεν πρέπει να παραζυμώσουμε ), παίρνουμε λίγη λίγη ζύμη και την πλάθουμε σε οβάλ σχήματα.
5. Ακουμπάμε το οβάλ επάνω στον τρίφτη του τύριου και πιέζουμε, με ολόκληρο τον δείχτη του χεριού μας, στο κέντρο κατά μήκος του οβάλ, έτσι ώστε να αποτυπωθεί το ανάγλυφο στην μπρός όψη του μελομακάρονου. Το ξεκολάμε με προσοχή, ρολλάροντας το απο τα πλάγια και το τοποθετούμε σε λαδωμένο ταψί.
6. Ψήνουμε τα μελομακάρονα σε μέτριο φούρνο προθερμασμένο στους 175 βαθμούς, επι 30 λεπτά μέχρι να ροδίσουν.
7. Ετοιμάζουμε το σιρόπι.
8. Βράζουμε το νερό με την ζάχαρη, επί 3 λεπτά.
9. προσθέτουμε το μέλι και τον χυμό λεμονιού και βράζουμε ακόμα 2 λεπτά. Ξαφρίζουμε.
10. Μόλις ψυθούν τα μελομακάρονα, τα αφήνουμε εώς 5-6 λεπτά να κρυώσουν λίγο και τα περιχύνουμε με το ζεστό σιρόπι. Τα αναποδογυρίζουμε μία δύο φορές και τα αφήνουμε να κρυώσουνε εντελώς.
11. Τα μεταφέρουμε σε πιατέλα και πασπαλίζουμε με καρυδόψιχα.".

Χριστούγεννα!

Οι ιστορικές πηγές υποδεικνύουν ότι ο εορτασμός των Χριστουγέννων άρχισε να τηρείται στη Ρώμη γύρω στο 335 , αν και κάποιοι ερευνητές βασιζόμενοι σε αρχαίους ύμνους με χριστουγεννιάτικη θεματολογία θεωρούν ότι τα πρώτα βήματα που οδήγησαν στον εορτασμό αυτό έγιναν μέσα στον 3ο αιώνα. Η παράδοση θεωρεί ότι η αρχαιότερη ομιλία για τη γιορτή των Χριστουγέννων εκφωνήθηκε από τον Μέγα Βασίλειο στην Καισάρεια της Καππαδοκίας το έτος 376 μ.Χ.

Επί Πάπα Ιουλίου Α' (337-352) τα Χριστούγεννα σταμάτησαν να γιορτάζονται μαζί με τα Θεοφάνεια και θεσπίσθηκε ως επέτειος η 25 Δεκεμβρίου κατόπιν έρευνας των αρχείων της Ρώμης, όπως πιστεύεται, επί της απογραφής που έγινε επί αυτοκράτορα Οκταβιανού Αυγούστου, σε συνδυασμό με υπολογισμό ρήσης του Ευαγγελίου (το οποίο και συνέτεινε) του Προδρόμου λεχθείσα περί τον Χριστόν:"Εκείνος δει αυξάνειν, εμέ δε ελατούσθαι" (Ιωάνν. γ'30). Με βάση αυτή την υποθετική πηγή, η Γέννηση του Χριστού ορίσθηκε κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο όπου και αρχίζει η αύξηση των ημερών. Στον καθορισμό της 25ης Δεκεμβρίου ως ημερομηνίας εορτασμού συντέλεσαν προφανώς η μεγάλη εθνική εορτή του "ακατανίκητου" θεού Ήλιου (Dies Natalis Solis Invicti) και ο εορτασμός των γενεθλίων του Μίθρα που ήταν διαδεδομένα σε όλη την επικράτεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας με την έννοια ότι η επιλογή αυτής της ημέρας ως ημέρας γέννησης του Χριστού είχε να κάνει με την προσπάθεια αντικατάστασης των παγανιστικών (μη χριστιανικών) γιορτών που τηρούνταν εκείνον τον καιρό, όπως τα Σατουρνάλια και τα Μπρουμάλια

Συνεπώς, όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, προσπάθησε να απορροφήσει και να δώσει νέα διάσταση και νέα σημασία σε πανάρχαια λατρευτικά έθιμα και λατρευτικές συνήθειες αιώνων. Πάντως, παρά τις απαγορεύσεις της εκκλησίας για πολλές από τις εκδηλώσεις που τελούνταν στην αντίστοιχη του Δωδεκαημέρου περίοδο ή τις νομοθεσίες , αυτές διατηρήθηκαν κυρίως στην ύπαιθρο  καθ' όλη την διάρκεια των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών χρόνων, μέχρι τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Σε μεταγενέστερη εποχή πολλά από τα έθιμα τους (ανταλλαγή δώρων, γλέντια, χαρτοπαίγνια κ.ο.κ.) μεταβιβάστηκαν στον εορτασμό τής Πρωτοχρονιάς.

Στη Ρώμη το καλεντάρι των Φιλοκαλίων (354 μ.Χ.) περιλαμβάνει στην ημερομηνία της 25ης Δεκεμβρίου, απέναντι από την παγανιστική Natalis invicti, δηλ. "γέννηση του ακατανίκητου (ήλιου)", την φράση "VIII kaalitan nattis Christus in Bethleem Iudea".

Από τη Δύση ο εορτασμός της Γεννήσεως στις 25 Δεκεμβρίου πέρασε και στην Ανατολή γύρω στο 376. Το 386 ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος παρότρυνε την εκκλησία της Αντιόχειας να συμφωνήσει στην 25η Δεκεμβρίου ως ημέρα εορτασμού της Γέννησης. Τον καιρό του Αγ. Αυγουστίνου (354-430) η ημερομηνία της Γιορτής της Γέννησης είχε καθοριστεί, πάντως ο Αυγουστίνος την παραλείπει από τον κατάλογό του με τις σημαντικές χριστιανικές επετείους (PL 33.200).

Με τον χρόνο επεκράτησε σε όλο τον χριστιανικό κόσμο εκτός της Αρμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που συνεχίζει τον συνεορτασμό με τα Θεοφάνια.

Το 529 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός απαγόρευσε την εργασία και τα δημόσια έργα κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και τα ανακήρυξε δημόσια αργία. Ως το 1100, καθώς είχε επεκταθεί η δράση των ιεραποστολών στις παγανιστικές ευρωπαϊκές φυλές, όλα τα έθνη της Ευρώπης γιόρταζαν τα Χριστούγεννα. Εντούτοις, αργότερα, εξαιτίας της Μεταρρύθμισης απαγορεύτηκε ή περιορίστηκε κατά περιόδους η τήρησή του εορτασμού τους σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και στην Αμερική, καθώς θεωρούνταν ότι περιλάμβανε σε μεγάλο βαθμό ειδωλολατρικά στοιχεία.